ΚΟΛΑΦΟΣ (απόσπασμα)

Ύλη φθαρτή.
Άσβεστος πόνος, των θυμοσόφων πλέρια μνήματα.
Ίωνες στα κιονόκρανα
και στο σπασμένο φως που ανάμεσα τρυπά.
Δωριείς αλαλάζουν.
Οι μοσχομύριστες αυλές με τα ευδόκιμα θύματα.
Οι πικροδάφνες και το ξινό σταφύλι του Ξένιου.
Το δώμα με την ξεχασμένη κόρη
και το πορφυρό μάτι της αυγής.

Το απόβροχο ήρθες ...
Κόλαφος στις πλουμιστές παρειές της μικρής μου Άνοιξης.
Κι έτσι κάτω από το πέλμα σου ανοίγει ένας ουρανός.
Κι έτσι ξεσπούν τα μοιραία ένστικτα που σου αρμόζουν.
Κι έτσι γερνούν οι σιωπηλές των θαυμάτων κλίμακες.

Σταυρακάκης Δημήτριος