Αναμονή

Βασίλης Φαϊτάς

Ονειρεύτηκα ανθρώπους κι' ουρανό
μέσ' στους κλειστούς πύργους της ερημιάς
τ' ανοιχτά παράθυρα που φυσούν οι άνεμοι.
Σκόρπισα τη ζωή μου στους ατέλειωτους δρόμους
στις κορφές των δέντρων
κρέμασα ένα χαμόγελο
στο πιο ψηλό κλαδί της ιτιάς
και περίμενα την άνοιξη
μέσ' απ' τους βράχους τα νερά και τα δέντρα.

Από τη συλλογή Άποικοι της νύχτας (1966)