ΒΟΛΙΔΟΣΚΟΠΩ

Λουκάς Νικολαίδης 

-----------
Αν και μιά ζωή στις Τρικυμίες,
ανταποκρίθηκα στην Καλοσύνη των καιρών,
βαδίζοντας Πάντα σε δρόμους Δύσβατους
φορτωμένος με Ελπίδες και Αναζητήσεις,
μήπως και βρω
της Χαράς το Πολύτιμο πετράδι,
προτού,το Άχαρο Σκοτάδι...με προλάβει!
Και έγινα πολλές φορές μικρό πουλί
που νύχτωσε σε ρεματιές και κάμπους,
τις Νύχτες ακούγοντας
του Γκιώνη το θλιβερό τραγούδι,
και τις μέρες που κυλούσαν σαν νερό,
τον παφλασμό του Ήρεμου κυμάτου!
Και ύστερα,
όταν περάσαν τα χρόνια και άντρεψα,
ντυμένος με μιά αρμαθιά από φύλλα λεμονιάς,
και λουσμένος με τ'Αρώματα του Μάη,
σε δίσκο Ασημένιο το Χαμόγελό μου πρόσφερα,
στον Χρυσαφένιο Ήλιο του Αυγούστου...
Και τώρα που έφτασε η Χειμωνιά
και μπήκα στης ζωής μου τον Δεκέμβρη,
μακριά πλέον από Εξωστρέφειες Περιπαθείς,
από Τύψεις,Ενοχές και Παρενθέσεις,
αλλά,και δίχως Μνημονικές Μελαγχολιές,
βολιδοσκοπώ όσο μου είναι μπορετό,
το Αύριο που καταφτάνει Επιθετικό,
τι Άραγε,
γιά μένα...πρόκειται να φέρει.