ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗ ΣΙΩΠΗ,…

Μέσα στου κόσμου τη σιωπή τίποτε δεν τελειώνει
μα η νιότη σου στη μνήμη μου
σα ρούχο που παλιώνει…

Τι να προσθέσει μια στιγμή στου δειλινού το χρώμα
πάντα είναι αργά για καθετί
στο νοτισμένο χώμα…

Τραγούδια που ‘γιναν πουλιά και γύρω μαύροι τοίχοι
ήχος καμπάνας στη βροχή
της μοναξιάς μου οι στίχοι…

Βαθύ πηγάδι η καρδιά που ξεδιψά τ’ αστέρια,
σκύψε φεγγάρι μου να πιείς
νερό στα δυο μου χέρια…

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ