Τελειώνοντας το μέγα φαγοπότι,
αποσταμένος πια να σαλαγάει
τα λάγια αρνιά και να κοιτάει,
τον Λέοντα, τον Ταύρο, τον Τοξότη
τον πήρε ο ύπνος· η ώρια νιότη
καθρέφτισε τους πόθους, ακουμπάει
στο κέλυφος τ' ονείρου, του μιλάει
η Θεά, για ίμερους, κι' αγνότη.
Λαμπρός, λιγνός, γυμνός στην κλίνη,
σε νέφη ονείρων μεθυσμένος,
πλέει απ' τον έρωτα μυρωμένος
ο Ενδυμίων. Ω! να, η έφηβη κλίνει
το μέτωπο, δαμάζοντας τα χείλη
και λάμπει το ανυμέναιο θήλυ.
Από την ποιητική συλλογή
«Το τέλος της αθωότητας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου