ΣΚΑΡΤΗ ΖΩΗ,…

Σκάρτη ζωή χωρίς πυξίδα
τρέχει στο χρόνο, άδειο τρένο,…
και εγώ στα νυσταγμένα φώτα
σ’ ένα σταθμό να περιμένω…

Ξένοι διαβάτες προσπερνάνε,…
σ’ ένα τοπίο που ερημώνει,…
η νύχτα σβήνει όλα τ’ άστρα
κι η μοναξιά βαδίζει μόνη…

Μα μη μου πεις ξανά τα ίδια
για τoν καιρό π’ όλα τ’ αλλάζει…
Βροχή το σύννεφο στο χώμα
κι ο κόσμος μια σκεπή που στάζει…

Πετάει το πρώτο περιστέρι
σε μιαν αυγή που ιριδίζει,..
μα ποια η αρχή και ποιο το τέλος
στη γη που ανάποδα γυρίζει…

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ