ΚΑΤΙ ΕΙΧΑΝ Τ’ ΑΣΤΡΑ του Μιχάλη Βάκρινου

Άλλο να μην με περιμένετε, αρκεί.
Σε άλλο χάρτη χαραγμένες οι φοβίες,
ο λόγος μου,
ο κούφιος δρόμος χαραγμένος στην παλάμη μου.

Που ενάντια στην άπληστη μου φαντασία
είχε θαμένα κάτω
απ΄τον ρυτιδιασμένο κόσμο
τα κομμάτια μου,
όσο αδιάκοπα ενοχλούσαν
για μια απάντηση,
που μόνο άρνηση είχε να μου προσφέρει.

Ανόητος.
Καθώς τις πιο ωραίες χθεσινές μου νύχτες
τις ξόδεψα σε κάποια αναμονή.
Δεν ήρθε…
Δεν ήρθα ούτε εγω μαζί σας.
Ούτε μου τραγουδήσαν οι σειρήνες.
Βέβαια δεν ήθελα και κάπου αλλού να πάω
και δεν ευχήθηκα για άλλο προορισμό. 

Προφανώς…
κάτι είχαν τ’αστρα,
που σε ένα κόσμο ολόκληρο
άλλος κανείς δεν είχε να μου δώσει.

Μ.Βάκρινος