M A N A

                                                       

                                                        N o  σ  τ  α  λ  γ  ι  κ  ό

                             Μάνα, της  αγκαλιάς σου αγνή πλανεύτρα
                       Η άνοιξη, που μας καλεί σαν πρώτα
                       Στη νιότη τη μεθυστική της μέρας

                       Μ’ ανθούς αβρούς μενεξεδένι’ αχτίδα
                       Σαν ήλιος σαν ασπροχλιδή  του φλοίσβου
                       Ραίνει  βουβά   το λιγνοπρόσωπό  σου

                      Μάνα, στης πεθυμιάς σου τ’ ακρογιάλι
                      Κρυφό ένα φως, μυριάνθιστο  περβόλι
                      Φέγγει στον ουρανό αυγές νυχτέρια
                     
                      Σαν του καημού τ’ αφράτο χελιδόνι
                      Γίνου χρυσάφι στ’ ουρανού το λάδι
                      Κι έλα γλυκιά, ζεστής αχτίδας χάδι…
------------------------------------------------------------------------------------------------
                                                                     Αντώνης  Περδικούλης

               {  Έλαβε  έπαινο στον ποιητικό διαγωνισμό ΒΡΑΥΡΩΝΕΙΑ 2015 (Αρτέμιδος-Σπάτων)}