Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω γι΄ αγάπη για τον αλχημιστή ουρανό μας το ποσφυρό τ΄ απογεύματος και τις Φοινικούδες της Λάρνακας. Δεν ξέρω αν θα ξαναγράψω για την αργυρή δροσοσταλίδα π΄ απόμεινε στ΄ απανωχείλι του φεγγαριού στα ρηχά της Αμμόχωστης πόλης σα λουόμασταν μεσάνυχτα γυμνοί. Δεν ξέρω αν θα ξαναγίνω ποιητής να σας πω για το τραγούδι του Τρύγου με τις μαύρες ρόγες και τις ελιές στα μάγουλα. Δεν ξέρω αν θα ξαναπώ για το όνειρο π΄ απλωμένο στην αμμουδιά της Γλυκιώτισσας γεννούσε χίλιους ποιητές τα καλοκαίρια χίλιους ερωτευμένους. Μετά τη σφαγή μιλάει το αίμα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου