Όταν ξυπνήσεις, τα πουλιά θα ‘χουνε φύγει.Δεν ξέρεις πότε κι από πούο άνεμος φυσάει κι έρχεταιη ώρα της αναχώρησης.Θα μείνει μόνο η ανταύγεια
απ’ τα χρυσά φτερά τους στον αγέρασαν μουσικής νοσταλγημένος ήχοςστους άσπρους τοίχους που η σκόνη κατακάθισε,να συνεχίσει μέσα σου εκείνο το φτερούγισμα,ωραίο, αστραφτερό, λιγάκι πιο βαρύ μονάχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου