[Τα βήματα αφουγκράζομαι]

Τα βήματα αφουγκράζομαι
των εραστών που η ομίχλη
σβήνει
στις ρόδες του χρόνου
μα μια μέρα θα ζωγραφίσω
ένα όνειρο
να κυλίσει στα πόδια τους.

Θα ζητήσω
απ΄την αυγή
να αναβλύσει
απ΄την ερήμωση
φως και χρώμα
για να παρηγορίσει
τα κρυσταλένια δάκρυα
με εκτυφλωτική αύρα
ν΄ανθίσει κερασότοπος.

Και στα χείλη τα ξεβαμένα
να ρέει στάλαγμα ποτάμια
όταν οριμάσει,
να το δαγκώνει σαν παιχνίδι
να το αφήνει
πάνω στη σάρκα
στα άσπρα μαλλιά
που ασήμιζαν
κι εγώ τα κοιτούσα
με δέος
καθώς ξεμάκραιναν...

Ατέλειωτες νύχτες
πως ξεριζώνεσται!
με χαμένη αυτοπεποίθηση
στο τοποίο να ψάχνεται
αυτό
που έχει χαθεί
σε μια ασφυξία των ηττημένων
να κυνηγάνε τα όνειρα
μια ολόκληρη ζωή.....

Γρηγορία Πελεκούδα