Μακρυά

    Κ.Καβάφης

Θαθελα αυτην την μνημη να την πω»’

Μα ετσι εσβυσθη πια»’ σαν τιποτε δεν απομενει-

γιατι μακρυα, στα πρωτα εφηβικα μου χρονια κειται.

Δερμα σαν καμωμενο απο ιασεμι»’

Εκεινη του Αυγουστου-Αυγουστος ηταν?-η βραδυα»’

Μολις θυμουμαι πια τα ματια. Ησαν, θαρρω, μαβια»’

Α ναι, μαβια, ενα σαπφειρινο μαβι