Γιώργος Καραγιάννης: Δύο (2) ποιήματα

Η αξία της αγάπης

Ναι, η αγάπη υπάρχει,
αλλά πρέπει να εκφράζεται
και να μοιράζεται με ανιδιοτέλεια!
Ο εγωισμός και η υποκρισία δηλητηριάζει
και τραυματίζει τη σχέση βαριά
κι έτσι η αγάπη σβήνει σιγά σιγά…
δε σώζεται κανείς με τη μεταμέλεια

Αλλά η αγάπη... και να πληγώνεται,
ξέρει να βαδίζει μπροστά
και να δίνει στη ζωή μας ουσία,
αυτοί που αμφιβάλλουν,
ας το σκεφτούν καλά…
χάνουν πολύτιμο χρόνο,
που δεν εκτιμούν
τη σπουδαία της αξία

Κι όταν το νιώσουν
θα είναι αργά,
που στερήθηκαν
τη γλυκιά της παρουσία
και θα ματώνει η καρδιά τους συχνά,
θα πνίγεται μες στον πόνο,
από μια ανάμνηση παλιά,
που δεν την εκτίμησαν σωστά
και χάσανε…
το πιο σπουδαίο δώρο

***

 
Δεν ήμασταν έτοιμοι

Μπορεί…
όταν έπρεπε,
να μην ήμασταν έτοιμοι…
και χάσαμε του έρωτα το τρένο

Αλλά ποιος ξέρει,
με σιγουριά να πει,
τι μας συμβαίνει, τελικά
μες στη ζωή,
που τ’ όνειρό μας, το τρελό,
κάποια στιγμή,
την καρδιά μας δεν ακολουθεί,
συνέχεια την αμφισβητεί,
την θέλει να μένει πάντα εκεί
στου λιμανιού την άκρια,
δεμένο

Γιατί;
Λες, να φταίει η μουσική;
Δεν το πιστεύω