Νιώθω συχνά μούσα μου
να με καλείς,
να με καλείς,
και ίσως τότε λησμονώ
ή ίσως να θυμάμαι,
ή ίσως να θυμάμαι,
και ως κύμα αναδύομαι
στου έρωτα τους στίχους,
στου έρωτα τους στίχους,
σε απαγγελίες που ιστορούν
στις τραγικές τους ώρες,
στις τραγικές τους ώρες,
παραλυσίες των θνητών
από θανάτων ήχους!
από θανάτων ήχους!
==============
Βασίλης Κουστούδας
Έρωτας και θάνατος
Από την συλλογή
Ενώ δεν ήσουν εκεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου