Οι στίχοι αυτοί

Οι στίχοι αυτοὶ μπορεί και να 'ναι οι τελευταίοι
οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτοῦν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητὲς δε ζούνε πια
αυτοὶ που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Τα θλιβερὰ τραγούδια τους γενήκανε πουλιὰ
σε κάποιον άλλον ουρανὸ που λάμπει ξένος ήλιος
Γενήκαν άγριοι ποταμοὶ και τρέχουνε στη θάλασσα
και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερὰ τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτὸς
να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.

(Μανόλης Αναγνωστάκης)