ΣΤΟΧΟΣ
Στο στόχαστρο ανίερων
επιθέσεων
ένιωσες,
γεύτηκες
όλες τις πικρίες της ζωής.
Τα μάτια σου εικόνες
-χαλάσματα- διασχίζουν.
Τώρα,
γυαλί θρυμματισμένο,
τζάμια ερημωμένων σπιτιών.
Ό,τι σε πόνεσε –θυμάσαι;- το
φωνάζεις.
Σε ποιον άραγε απευθύνεσαι;
Δεν υπάρχεις, παρά μόνο στων
ματιών σου
έγκλειστος τις εικόνες.
Δεν τις άντεξες
κι αθόρυβα σφάλισες τα μάτια.
ΜΕΤΡΗΣΑ
Μέτρησα τους ήχους της σιωπής
κραυγές που σημάδεψαν τον ήλιο.
Σ’ αρχαίο
καράβι
-δυο κομμάτια, δυο στίχοι-
χαράχτηκε η μνήμη στην πλώρη.
Γεννήθηκα γη λησμονημένη
τυλιγμένη στου χρόνου τη σκόνη.
Σε βιβλίο παλιό εικόνες παιδικές,
Λεμονανθοι.
Ζωγραφισμένος
με νερομπογιές
ο δικός μου ουρανός ξεθωριασμένο γαλάζιο.
Κι ας αγνάντευα με μάτια αθώα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου