Πράξη ένατη

του Δημήτρη Μπονόβα 

Ούτε ψηλά, ούτε χαμηλά.
Ψηλά είν’ο ήλιος, χαμηλά η θάλασσα.
Ψηλά θα λιώσει, χαμηλά θα λυθεί.
Πρόσεχε το ύψος.
Εσύ όμως δεν άκουσες...

Ανέβαινες συνέχεια, μέρα με τη μέρα.
Κι άλλο πάνω, πιο πάνω.
Ψηλά, πιο ψηλά.
Νόμισες πως είναι παιχνίδι.
Ξέχασες ότι τα φτερά σου είναι κέρινα..