[Μες στη βροχή ....]

Μες στη βροχή
είδα τα μάτια
που άρμεγαν
αρμύρα
τα χέρια 
να λικνίζονται
εκεί
που στοίχειωνε
η κραυγή
και γίναν
τα σκοτάδια λίμνη
ατέλειωτων
λυγμών.

Τι βροχή θεέ μου....
μια βάρκα
γεμάτη ρωγμές
να σηκώνει
ανάστημα
μέσα στα όνειρα,
μα εσείς πουλιά μου
μην φοβάστε
στην άκρη
των ρωγμών
ένα χαμόγελο
κρυφοσταλάζει.

Γρηγορία Πελεκούδα

Ανέκδοτη Συλλογή