ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ

Λουκάς Νικολαίδης 

-------------------
Αλίμονο,καταντήσαμε Επαίτες της Γνώσης,
της Σιωπής και της Λάμψης!
Ο Λόγος μας,Λίμνη,Ποταμός ή Θάλασσα,
και στο κλινάρι των Τύψεων,
η Μνήμη μας Λειψή και Επιλεκτική.
Η Έπαρση Ιδεών και Χρωμάτων
μας απογειώνει,
ενίοτε ενεργοποιώντας το Ρίγος!
Την ώρα της Έμπνευσης,
θεριεύει των Στίχων ο Πόλεμος!
Και όταν τις Άγριες Νύχτες
ο Πόλεμός τους φουντώνει,
εύχομαι Στίχοι Νικητές και Ηττημένοι,
να μην χάσουν το λάμπος τους!
Κι Εγώ,με ένα γέλιο Τρανταχτό
που σκίζει τα Σκοτάδια στα δυό,
στέκομαι ανάμεσά τους Πάντα Παρών,
και γεμίζω το Άσπρο Χαρτί
με Σιωπές...και Επαναλήψεις!
Κι Ύστερα,
Με μιά αγκαλιά από αχτίδες του Ήλιου,
και με του Φεγγαριού και των Αστεριώνε το Φως,
ξεπλένω,
τους όποιους ματωμένους Στίχους απέμειναν!