της Κατερίνας Κούσουλα
πυκνές σκέψεις ακίνητες
αδιάφορο γαλάζιο σήμερα
τάξη στη μέρα
με ορμή ανοίγω
θάλασσα γνώσης
λίγο να δροσιστώ
όμως μεγάλα απλώνοντας
τα χέρια, ξυπνά η πληγή
πονά το να θυμάσαι
πριν να προλάβει αυτό το
κέρδος
της αόρατης μέρας
να σηκώσει κεφάλι
πάλι μόνη την ώθηση δίνω
-ύπτιο, πρόσθιο, ακίνητη
να ξεχνώ να ξεχνώ-
ας αρχίσει πάλι η μέρα.
συντεταγμένες αόρατες
πληγές
αιμάσσοντα τα κέρδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου