Τρεις (3) Ποιήσεις του Κώστα Κωνσταντινίδη

Ι

απ' το παράθυρο κοιτώντας του αεροπλάνου
ίσως συμβεί
απρόσκλητη και βιαστική η αλήθεια να σ' επισκεφτεί
αυτό που γνώριζεις καλά όντας παιδί να ψυθιρίσει
και με χαμόγελο τζοκόντας να χαθεί
''είσαι πολύ μικρός για τόσο μεγάλα προβλήματα''

ΙΙ

με χέρια στις τσέπες βήμα αργό και σκυμμένο κεφάλι
θα τον συναντήσεις
καθώς θα προχωράς στου γνόφου το ενδότερο σου μονοπάτι
και θα τον ρωτήσεις
για να σου απαντήσει απλά πως δε σ' αγάπησε.

ΙΙΙ

Των Λύκων

Λύκος δεν γεννιέσαι
γίνεσαι
σε κάνουν
οι λύκοι
δαγκώνοντας σε μόλις σου κερδίσουν την εμπιστοσύνη
κόβοντας κομμάτι το κομμάτι
μπας και καλύψουν τις δίκες τους λαβωματιές
μήπως και χορτάσουν το αδηφάγο τους εγώ
για να μην σε δουν αρτημέλη και συνειδητοποιήσουν την δική τους λειψότητα
να ΄ναι σίγουροι πως δεν ελλοχευει εκδίκηση
για να τους συντροφεύεις
να τους επιβεβαιώνεις
και αν μείνουν νηστικοί
δεν διστάζουν να δαγκώσουν ουτε τα ιδια τους τα παιδιά
μα όσοι λίγοι τυχεροί δεν μεταλλάχτηκαν,
φέρουν το αντίδωτο σου.