του Δημήτρη Κάσσαρη
Να μηδένιζα τούτη την
αντίστροφη μέτρηση
Το μηδέν της ύπαρξης
Το ανύπαρκτο είναι να
μηδένιζα
Ζωή αλλιώς, ο χρόνος να μετρήσει
Να ακύρωνα τις ματαιωμένες
αφετηρίες
Τόσες αφίξεις νέων απόντων
Τις σιωπηρές συναλλαγές να ακύρωνα
Ταξίδι αλλιώς, η επιτυχία να
οριστεί
Να γκρέμιζα τους πύργους αλαζονείας
Τόσα βάθρα αθλίων ρητόρων
Την ευφράδεια των αποσιωπήσεων να φώναζα
Νόημα αλλιώς, οι λέξεις να ηχήσουν
Να θρυμμάτιζα τούτη τη
ραγισμένη πορσελάνη
Την απομίμηση του ατόφιου
Τόσους νάρκισσους καθρέφτες
Σωτήρων εκπροσώπων να
θρυμμάτιζα
Αλήθεια αλλιώς, η μέρα να χαράζει
Το μέγα τίποτα, χυδαίο και
φτηνό
Κι άλλα μεγάλα σε Καιάδα
ολισθηρό
Σύννεφο,
σκόνη να υψωθεί
Να ανα-προσδιοριστεί
Ψυχή αλλιώς, ο κόσμος εαυτός
Ποιητική Συλλογή: Αλλιως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου