Φυλακισμένος

Σωτήρης Μπίνας 

Στο κελί μου
μ’ έσπρωξε ο δεσμοφύλακας,
ένα κέλυφος με απέραντη μοναξιά,
μόνος ήχος
ο παφλασμός των φεγγαροαχτίδων,
πώς να μεταμορφώσω τη λύπη σε γιορτή;
πέρασε η μισή ζωή
ψάχνοντας ένα κομμάτι σύννεφο
κάτω από τα δέντρα των βλεφαρίδων της.
Φύλακα , για την δίψα μου θέλω φως,
για ψωμί πλανήτες
και για Θεό, το σπασμό της σπονδυλικής της στήλης
που γίνεται παλίρροια έτοιμη να με βουλιάξει,
όταν τα δάχτυλά μου
σαν κιβωτός αναζητούν στεριά
στη νερένια ράχη της.