Θερινή Αυτοδιάλυση

Κάπου στη διαδρομή ύπνου – ξύπνιου
θα κάνουμε τον έντιμο συμβιβασμό
ανάμεσα στον κατακλυσμιαίο οργασμό
των ξεβρασμένων
και στο τσουβάλι με τις αποξηραμένες χύμα λέξεις,
μπαλόνια κομφετί που σκαν νυχθημερόν
και θορυβώδη ζωύφια στριμωγμένα
στις φλέβες μας
-η σιωπή είναι εδώ αλλά, ως τέτοια, δεν την ακούμε
οπότε
Πες μας κάτι να γελάσουμε
να σε θαυμάσουμε
μπες στο διαγωνισμό εξυπνάδας και
τράβα το χαλί κάτω απ’ τα πόδια μας,
να μείνεις μόνος επιζών στα μάτια της.
Μια τσάντα ποιήματα κρεμασμένα
στο τσουτσουνάκι του μικρούλη Έρωτα,
ποιος θα βρει την πιο γλυκιά λεξούλα
να γίνει στο μνημόσυνο
χαμός και πατιρντί,
μη ρωτάς τι σου ταιριάζει
αφού κάθε τόσο γινόμαστε άλλοι,
νούμερα επιθεώρησης
και τσίρκου ζώα εξωτικά.

(Κάνε μου παρακαλώ μια παρατήρηση
να επανέλθω απ’ το λαγούμι
που ξεκίνησα να σκάβω)

-τι νομίζεις ότι κάνεις;
πάλι σε υπόνομο θα βγεις και
δεν σε ξεπλένουν χίλια καζανάκια
κουμπώσου, χτενίσου και σκάσε
το έργο έχει αρχή, μέση και τέλος
τσόντα με υπόθεση
καθαριότης κι εχεμύθεια
γραμμικότης και συνέχεια
και τώρα, σειρά έχουν
τα χοροπηδηχτά βοτσαλάκια
και τ’ αλμυρά ιονισμένα σωσίβια,
καλό σταφιδιασμένο καλοκαίρι.

Π. Δαμκαλής (19/6/2015)