Μάνα Πατρίδα!

Μ΄ ένα αχ!
σε κλώθουν τα κύματα
σε δονούν
με φιλιά όταν έρχονται
και φεύγουν.
Σε σαγηνεύουν
οι άνεμοι
που ξέρουν να γητεύουν
όταν μετεωρίζεσαι
πάνω στα βράχια
πάνω απο στιγμές
στο γλαυκό φως
του ορίζοντα
σέρνεται ο άνεμος
μ΄ανταμώνει
το κύμα
και φοβάμαι - φοβάμαι
να ερωτευτώ
την αφρισμένη
αγάπη τους
που έχει στα χείλη
στεναγμό
γαλάζιου
θάνατο....


Γρηγορία Πελεκούδα