ΧΑΪ ΚΟΥ του Σπύρου Κ. Καραμούντζου

                        

Φεγγαρόλουστο                                    Φάρος στον κάβο

κοχύλι στ’ ακρογιάλι                           σήματα ελπίδας στέλνει.

ρότα χαράζει.                                        Όρτσα τα πανιά.

Νοερά κρατώ                                        Χωρίς αγάπη,

δυο ροζιασμένα χέρια                          θα μάθεις, τι θα πάθεις,

και τ’ ασπάζομαι.                                 Ο παθός μαθός.

Νεογέννητο…                                       «Αλμυρό νερό» !

του κόσμου η ελπίδα,                           και πώς να το ξεχάσουν

Του ίδιου όμως ;                                   οι μετανάστες.

                                      

                                             -///-

«Άχθος αρούρης» :                               «Σοφόν το σαφές»

Σύγχρονος τρόπος ζωής,                       κι όχι πολυλογίες.

παλιάς συνταγής.                                   Μάθημα πρώτο.

«Σπεύδε βραδέως»                                Ποτάμι η ζωή                    

και στους στίβους νικητής,                   κι ως πλατανόφυλλο εγώ,

σίγουρα θα βγεις.                                   στο ρου της πλέω.