Μια στάση ακόμη· για
τα χελιδόνια·
ας μην πληγώσουμε για
την αγάπη
το από μηχανής
παγκάκι
με λέξεις που θα μας
δικάσουν κάποτε.
Μόνο μέσα από τα
σεντόνια σμίγω
την ύπαρξή μας
γάργαρα.
Έρωτας είναι· έρωτας·
μια δακρυγόνα θύελλα
που κατευνάζει
τους διακόπτες των
αντιστάσεων
αποδομώντας τους
χίλιους ρίπους της
λογικής.
—Ούτε, για αστείο μη
μ’ αφήσεις μόνο,
Ούτε… Και γλίστρησες
στον κήπο των
θανάτων.
Αν και ραμμένα, τα
βλέφαρά σου
αδημονούνε την
επιστροφή
στην αυτοκρατορία του
αίματός μου.
Σου τα ραντίζω με
φιλιά απ’ το
ερμάρι του μυαλού και σε διαβάζω
από το προ ολίγου·
πολύ
πιο διψασμένο.
Δεν έχω άλλη αντοχή.
Στέρεψα.
Τι να δώσω;
Εκτός αν σε παρηγορεί
αυτή
η θάλασσα από ρόδα
που όλο
λέω θα πνιγεί κι όλο
τη βρίσκω
μέσα μου να κάνει
πεταλούδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου