[Είναι κάθε φορά που γελάς]

Είναι κάθε φορά που γελάς

αφού το αστείο έχει τελειώσει,

κάθε φορά που στο πρόσωπό σου αιωρείται

ένα αέναο χαμόγελο

αναπολώντας κάποια θύμηση γλυκιά

-μια ημέρα με εκείνους που θα ήθελες να συναντήσεις

και πάλι-

ένα χαμόγελο που ξεκινά από τα μάτια

και που δεν πεθαίνει

ακόμη και όταν ο ήλιος έχει δύσει

και το σκοτάδι έρπει πάνω στην μικρή σου πόλη.

Είναι κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου

να ατενίζει το άπειρο

κάθε φορά που ο νους σου παρασύρεται μακριά

από την αιώνια πόλη,

σε ένα μέρος που ήταν κάποτε το σπίτι σου

-σπιτάκι σου

που πάντα ήθελες να εγκαταλείψεις

μα στοιχειώνεται ακόμη από τις αναμνήσεις

που εκλιπαρούν το γυρισμό σου.