[Διαλύομαι στην έννοια του χρόνου]

Διαλύομαι στην έννοια του χρόνου,

…χάνομαι.

Στ’ αόρατα του χρόνου

δάχτυλα συμφύρομαι, συντρίβομαι

και η ζωή μου άνεμος της στιγμής,

φωνή απομένει εναγώνια

αφανίζομαι και ζητώ

στου θανάτου το νόημα

καταφύγιο απίθανο εκεί,

να βρεθώ ακατάλυτη παρουσία.

…Λαλίστε λόγια, φωνάξτε! Είμαι. 

Ποιητική Συλλογή: Φαντασία του χρόνου (1949)