ΛΑΘΟΣ ΑΙΣΘΗΣΗ

Χωρίς αιτία περνούν τα τρένα

τρέχουν πάνω στις κρεμαστές γέφυρες,

το χιόνι άριζο σκαρφάλωσε στην καμινάδα.

Στον μαύρο καπνό κολυμπάει

καρυδότσουφλο ο ουρανός,

ατέλειωτος ο πόνος,

ελεύθερος σκοπευτής με κίτρινη όψη.

Στείρες οι κοιλάδες από εκπλήξεις

σάπισαν οι δαντελένιες ρίζες.

Που είναι οι πράσινες αναπνοές ;

Με ανοιχτή απορία

και κατάλευκα δόντια οι νεκροί ,

αβέβαιοι τραγουδούν

στο γερμένο ηλιοβασίλεμα.

Μάταιη η χαρά τους στην

προσμονή της Κυριακής.

Αιώνιοι οδοιπόροι

στην χαμηλόφωνη σιωπή τους,

περιμένουν λευκούς καπνούς

στις στοές του παραδείσου,

απ ' τα χωρίς αιτία κυνηγημένα τρένα.

Μόλις και γαντζώθηκα στο

τελευταίο βαγόνι της ζωής.

Σιωπώ...

μέσ' στο φεγγαροβολεμένο σκότος

με αγαλμάτινο χαμόγελο,

περνάει η ελεγκτής αυγή

με το χρυσό της δόντι,

θροΐζουν οι μενεξέδες

στα τρεμάμενα χέρια μου.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ