Κρυφός κυνηγός (Απόσπασμα)

 του Γιώργου Μαρκόπουλου  

«Δύσκολα μιλάει αλλά δε στενοχωριέται

γιατί ξέρει ότι η σιωπή

είναι η αδικημένη αδελφή της ομιλίας

που κάποτε θα βρει το δίκιο της»

(Ακάλυπτος χώρος ΙΙ)

«Πότε η πίκρα τον κυριεύει και πότε ο πόνος

σαν δύο παιδάκια ορφανά που αλλάζουν χέρι

στο καλάθι με τα φρούτα όταν κουράζονται

και ακατάπαυστα συνεχίζουν»

(Ακάλυπτος χώρος ΙΙ)

«Γλώσσα μοσχαρίσια κρεμασμένη σε τσιγκέλι χασάπη.

Γλώσσα αρνιού σε σούπα μωρού.

Γλώσσα χοιρινή σε τραπέζι μπεκρήδων.

Γλώσσα ανθρώπινη σε μικρή λεκανίτσα,

ύστερα από επέμβαση, σε μικρή λεκανίτσα, χειρουργείου»

(Νοσοκομείο ΙΙ)

«… ενώ το κόκκινο φωτάκι του μηχανήματος

που σαν αεροπλάνο σε βλάβη έψαχνε εναγωνίως

σε μη κατοικημένη περιοχή να κατέβει

στο λαιμό του έπεσε τέλος

και συντρίμμια τα έκανε όλα…»

(Νοσοκομείο ΙΙΙ)

«Όχι κουρεμένοι αλλά χωρίς μαλλιά.

Μαθητές ενός παλιού σχολείου ασπρόμαυρου

που αντί ποδιές, πιτζάμες.

Χαριεντίζονται και αντί για κολόνια, κοβάλτιο.

Δεν με γνωρίζεις;»

(Νοσοκομείο VI)

« - μνημόσυνο ποιητού –

και μαζεύτηκαν πέντε έξι εφτά – ποιητές και αυτοί

και διάβαζαν, διαβάζαν, ποιήματα του χαμένου,

και ολόλυζαν και χειροκροτούσαν και δάκρυζαν..»

(Όνειρο)

«Εδώ, εδώ όλα, τρακτέρ βουλιαγμένα,

κύλινδροι οδοστρωτήρες,

εκσκαφείς της Κατερπίλαρ της Ντόιτς εδώ όλα εδώ

και μαζί τους χιλιάδες αιώνια “σ’ αγαπώ”

που ειπώθηκαν ανάμεσα σε παλιοσίδερα,

γαϊδουράγκαθα και κουράδες»

(Νεκροταφείο αυτοκινήτων)