Η Ορθοδοξία / Νίκος Καρούζος

Γλυκὸ που είναι τὸ σκοτάδι στὶς εικόνες των προγόνων

άμωμα χέρια μεταληπτικὰ

ρούχα ποὺ τ᾿ άδραξεν η γαλήνη και δε γνωρίζουν άνεμο

βαθιὰ το ελέησον απ᾿ τους άυλους βράχους

τα μάτια σαν καρποὶ ευωδάτοι.

Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής

καημένε κόσμε

θυμίαμα η γαλάζια οσμὴ κι ο καπνὸς ασημένιος

κερὶ να στάζῃ ολοένα στα παιδόπουλα

καημένε κόσμε

σα βγαίνουν - ω χαρὰ πρώτη - με το Ευαγγέλιο και με τις λαμπάδες

κ᾿ ύστερα η μεγάλη χαρὰ να συντροφεύουν τ᾿ Άγια...

Ο παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ᾿ άσπρο του φελόνι

καλὸς πατέρας και καλὸς παπποὺς με το σιρόκο στη γενειάδα

χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά!...