ΛΕΥΚΑΔΙΑ

του Χρήστου Τουμανίδη 

Οι ανθισμένες μηλιές,

μειδιάματα θαρρείς του Κάτω Κόσμου.

Μιλημένο το ακατόρθωτο σήμερα.

Από δω τάφοι, από κει καταρράκτες .

Ωραίοι νεκροί πλάι μας,

ορθοί, να υποδείχνουν τα φτερά.

Το δρόμο που δεν πήραμε ακόμη.

Πώς αλλιώς να μιλιόταν ο θάνατος;

Των Ανθεμίων τα χρώματα και οι φωνές.

Και ο Ερμής πριν δικάσει το Αύριο,

μέσα στους οπωρώνες.

«Σεράντα μήλα κόκκινα πούλιμ’

                              Σ’ έναν μαντήλ’ δεμένα…».