ΚΡΥΦΟ ΤΟΠΙΟ / Μιχάλης Βάκρινος

Ηταν δική σου όλη η γη,

όσο χωράει το μάτι

μπορείς, αν θέλεις, ζήτα και ουρανό.

Σοφά θα επέλεγε πάντα η μοναξιά.

Με τόσα μη

με τόσα πρέπει συρματόπλεγμα

περίφραξες τόσο αυθορμητισμό.

Ένα κομμάτι στέρφα γη

αυτή σε διάλεξε.

Και δέρνεσαι σε ανέμους και αιώνες.