Οι ελεγείες της Ανατολής (μικρό απόσπασμα)

 του Χρήστου Τουμανίδη 

Ένα ποίημα να γράψω μου ζήτησαν

για την επίγεια Κόλαση.

Που την είπαν: Λωρίδα της Γάζας.

Που την λένε: Ναχάλ, Ερέζ και Τζενίν.

…

Εκεί,

στη Μέση Ανατολή των δακρύων

διαρκώς.

…

Ένα ποίημα –κραυγή προσπάθησα να γράψω

και ύπνο από τότε δεν έχω.

Δεν έχω δάκρυα. Μήτε φωνή. 

…

Τι ποίημα να γράψω λοιπόν,

για έναν ανειρήνευτο κόσμο.

…

Οι στάχτες είναι η μνήμη μας,

η χθεσινή και η αυριανή μας λάμψη.

…

Άνθρωποι αμίλητοι. Ή αγάλματα που μιλούν; …….

Σε σπίτια δίχως ουρανό, θα βρουν γωνιά,

για να προσευχηθούνε.

….

Πέφτουμε στο κρεβάτι του Προκρούστη

Κοιμόμαστε ή καιγόμαστε, μες στις αυριανές φωτιές μας.

….

Στην Παλαιστίνη.

Μέσα στις συμφορές της.

Εκεί θα με βρεις.