Κίτρινες Κορδέλες (απόσπασμα)

Εκείνη: Πώς είναι δυνατόν

να διατηρεί

τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις

η καρδιά

κι όμως

τα ίδια πράγματα

να μην χωράνε μέσα της πια!

Εκείνος: Ένα από τα δύο

θα πρέπει να συμβαίνει.

Ή τα πράγματα

θα έχουν αλλάξει

ή η καρδιά.

***

Εκείνη: Θα ταράξω κι απόψε

τον ύπνο σου.

Η νύχτα

δε μετράει τις ώρες

όπως τότε.

Μα εκείνες

επιμένουν να στέκουν εκεί

όρθιες

αγαλματώδεις

με πρησμένα

κόκκινα μάτια.

Εκείνος: ’πλωσε το σώμα σου

στο πυρακτωμένο σώμα

της αναμονής

κι άφησε τη ζέστα της

να κυκλοφορήσει στους ιστούς σου

να φτάσει στα βλέφαρά σου

και να τ' αποκοιμίσει.

***

Εκείνος: Κι ενώ σε ονειρευόμουν

Μ' έσπρωξε τ' όνειρο και μου 'πε:

"Κοιμάσαι, εε κοιμάσαι!"

Γυρίζω απ' τ' άλλο πλευρό

Μου δίνει άλλη μια και ξαναλέει:

"Κοιμάσαι, σου λέω!"

Και με κτυπά δυνατά.

Εκείνη: Χρόνια τώρα

τα όνειρα ασελγούν στον ύπνο μου.

Ωστόσο

Έχω πάντοτε έτοιμη την απάντηση:

"Λέτε να μην το ξέρω

Πως κοιμάμαι!"