Στου χρόνου το γρανάζι

του Αυγουστή Μαρούλη 

 Μες στου χρόνου το γρανάζι

 Σέρνετ’ ένα τεράστιο φίδι

 Που τρέφεται κάθε μέρα

 Με τα περιττώματα της προηγούμενης

 Προσπάθησα να πάω πιο κοντά

 Να τ’ αγγίξω, αλλά έφυγε σφυρίζοντας

 Έκλεισα τα μάτια και είδα παραπέρα

 Κάτι σαν Χριστουγεννιάτικο στολίδι

 Μια μικρή μπάλα να γυρίζει

 Αδιάκοπα, σαν του νερόμυλου τη ρόδα

 Ξαφνικά, η μπάλα σταμάτησε

 Άρχισε να μεγαλώνει, ήμουν κι εγώ μέσα

 Έντομο σ’ ένα πολύχρωμο σμάρι

 Φτερουγίζοντας εναγωνίως πάνω-κάτω

 Προσπάθησα να πετάξω έξω

 Ήταν αδύνατο, καμιά έξοδος κινδύνου

 Ώσπου η μπάλα ξεκίνησε πάλι

 Στροβιλίστηκε γύρω απ’ τον εαυτό της

 Και γύρω απ’ αυτό που μου θύμιζε ρολόϊ

 Με αντίθετη απ’ τους δείκτες φορά

 Καταλήγοντας στου φιδιού το στόμα

 Μ’ εμένα πάντα μέσα, χωρίς καθόλου πια φτερά

 Αλλά και δίχως να με νοιάζει για πρώτη μου φορά.