Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΑΛΑ

Ο τρομερός ο πόλεμος

και των Τουρκών ο όλεθρος

πόλεμος ήτο στου Λάλα,

Τούρκοι ’λέγαν άλλα, άλλα.

Ο Δημητράκης καπετάν,

που λέγει ταν ή επί ταν

των Λαλαίων λέγει στήστε

κι όλοι σας ν’ ακροαστείτε!

Παύομε τα τουφέκια μας,

κ’ εσείς τα τουμπελέκια σας,

ν’ ακούστ’ αστροπελέκια,

τα Καρυτινά τουφέκια.

Μια παταριά τους δώσανε,

τριακόσιους εσκοτώσανε,

τα Καρυτινά τουφέκια

πήρανε τα τουμπελέκια.

-

Έλληνες ανδρειότατοι

όλ’ είσθε θαυμαστότατοι,

που σκοτώστε τους Λαλαίους,

τους βάρβαρους και χυδαίους.

Και χωριά την καβαλαρία

τους χαϊταλήδες τα σκυλιά

Ευαγγέλης με τα τόπια,

κόφτει των Τουρκών τα πόδια.

Δώδεκα ώρας πολεμούν,

χωρίς να φαν, χωρίς να πιουν,

έως πότε τυραννία;

Ζήτω η ελευθερία!

Λαλαίοι απ’ τον φόβο τους

επήρανε τον δρόμο τους,

και τ’ αφήσανε του Λάλα

και κλεισθήκανε στην Πάτρα.

Απ’ το τουφέκι το πολύ

στον Άδη πήγε η βοή,

και τ’ άκουσαν οι ανδρειωμένοι,

κ’ εχάρηκαν οι καημένοι.

Ο Άδης επωδύρετο,

οι ανδρειωμένοι ’σύροντο,

να στρίψουνε τας πύλας

να βρεθούν στας Θερμοπύλας.

Ω, Αχιλλέα κ’ Ηρακλή,

και θαυμαστέ Θεμιστοκλή,

σηκωθήτ’ από τους τάφους

να ιδείτε νέους άθλους.

Να δείτε ήρωας πολλούς,

ανδρειωμένους θαυμαστούς,

π’ έχουν τα σπαθιά ζωσμένα,

τα τουφέκια γεμισμένα.

Να δείτε νίκας των Γραικών,

και τη φθορά Οθωμανών.

Βγείτε, παρακαλώ σας,

τώρα αν είναι ορισμός σας.

(Καρόλου Ε. Μοραΐτη, «Άπαντα Κάλλα – Τσοπανάκου», σ. 92, εκδόσεις Νέες Ιδέες, Νικ. Π. Ξανθάκος, Αθήναι 1989).