Σε τόπους
μακρινούς σ’ έκανα γη μου.
Στα ίχνη της
μνήμης τώρα,
στο διάφανο
της θάλασσας
ν’ αναζητώ της
μορφής σου τη θύμηση…
Μη με ρωτάς τι
είναι νοσταλγία.
Σαν ντύνεται η
νύχτα με τ' άστρα
τα ίχνη της
μνήμης χάνονται…
Στο διάφανο
της θάλασσας σβήνει η μορφή σου…
Ό,τι απόμεινε,
το γκρίζο του χρόνου,
βίαιο κύμα -αίμα μου-
κοχύλια που
σέρνει ο άνεμος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου