Ελπίδας νεύμα

Νόπη Χατζηιγνατιάδου

Ξύπνησε ήλιος αστερίας,

μόνο χαρούμενη.

Φόρεσε λευκό σατέν,

κρυμμένη

μέσα σε φόδρες μπαλωμένες.

Ντύθηκε μέρα ηλιοκαμένη

στη βροχή.

Περπάτησε ξυπόλητη

αλώβητη αλήθεια

σε αγκάθια.

Ξανακοιμήθηκε

σε αγκαλιές ονείρων

παραβάτης.

Έγνεψε το βλέμμα της

στα πάντα,

στα πάντα τα τριμμένα.

Έκλεψε το νέκταρ των θεών,

θεών επίγειων.

Δε μέθυσε με τα υπόγεια,

κι ας νόσησε

με υπόγειων σκιές.