Θυμάμαι

 Νόπη Χατζηιγνατιάδου 

Γεννήθηκα χειμώνας

Γενάρης μήνας

δεν κρύωνα

φορούσα πάντα άυλο επανωφόρι

στην καρδιά μου.

Μετά θυμάμαι

έβαψα φθινόπωρο το μυαλό μου

στράγγιζα τους χυμούς από τον κορμό

δάκρυα μέσα στη μήτρα μου τα “χυνα.

Θυμάμαι

ήμουνα καλοκαίρι

όταν μεγάλωνα ήμουνα καλοκαίρι.

Όταν ληστέψατε την πατρίδα μου

εγώ ήμουνα καλοκαίρι,

έφεγγα με τον ήλιο μου τα μάτια σας

και έπαιζα με αγκάθια στις αυλές σας.

Θυμάμαι,

μόνο την άνοιξη δε θυμάμαι

την έχω χρόνια φυλακτό στις ρίζες μου

στο χώμα που εσείς

δεν ξεχάσατε να βιάζετε