[της Μνήμης τα βελόνια]

της Μνήμης τα βελόνια τρυπάνε της νύχτας το έρεβος

όταν ο Αυγερινός καλωσορίζει την Πούλια

με την εύγλωττη συναυλία των πουλιών καταλύονται

οι αλληγορίες όλες του Σπηλαίου

αντλώντας την εξήγηση απ'τα βάθη του

καταγεγραμμένα τα φαινόμενα κι εμείς

οι άδοξοι παρατηρητές της ιστορίας,

με της ανάσας τον τριγμό να φυλλορεί ασταμάτητα...

η αβρότητα του Λόγου προϋποθέτει Ευγένεια

και το Αληθές ως πύρινη γνώσσα

χαιδεύει το μεγαλείο της Σοφίας του

***

γι'αυτήν την γλώσσα έζησα

γι'αυτήν και θα παλεύω

στα άρρητα και άδυτα του νου και της καρδιάς

ως άλλος ένας ναυαγός

που χάθηκε στα βάθη

και ξαναβρήκε στα νερά του Λόγου τα κλειδιά