Του Δημήτρη Λάγιου
Ζω σ’ ενυδρείου βυθό
Σε βαθυπράσινο φως
Σε βαθυπράσινο φως
Ζω σ’ ενυδρείου βυθό
Τίποτα δε μου ταιριάζει
Με όλα ανισορροπώ
Δίψα μου καίει το μυαλό μου
Βουλιάζω παρανοώ
Το μυστικό έχει χαθεί
Σ’ ένα ενυδρείο βαθύ
Σ’ ένα ενυδρείο βαθύ
Το μυστικό θα βρεθεί
Τίποτα δε μου ταιριάζει
Με όλα ανισορροπώ
Δίψα μου καεί το μυαλό μου
Βουλιάζω, παρανοώ
Αταίριαστος στο ενυδρείο
Φίλε, είσαι μέσα κι εσύ!
Έχουν σφραγίσει απ’ έξω.
Δε θα γλιτώσει η ψυχή.
Κλείστε τις πόρτες, το στόμα.
Κλείστε το φως στο βυθό.
Γάζες λευκές με τυλίγουν.
Πάει το βάσανο αυτό.
Νύχτα ντυμένη στα μαύρα
μ’ ένα βαθύ μυστικό.
Γύρω μου υπόγειο χάος
μ’ ένα ενυδρείο ουρλιαχτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου