ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ*

 της Ευγενίας Βογιατζή 

Βήμα φτερό,

σωματάκι ελαφρύ,

στου χρόνου το τόξο

τις ρυτίδες τεντώνω,

το φωνάζω «μπορώ»

χωρίς ενοχή,

στου γεννιέμαι τ` αεράκι

τις φασκιές μου απλώνω.

Τις αλυσίδες τραβώ,

του πόνου ο χορός

κυκλικός, ζωηρός

σα μια σούστα,

οι αναμνήσεις θεριά

της ζωής μου κεριά,

που γυρνώντας

μου τραβάνε τη φούστα.

Κι αν μπορώ, το μετρώ

σε κλεψύδρας διπλό

-ρευστό το χωμάτινο μέτρο-

κόκκος-κόκκος περνά

κι η ψυχή μου αγκαλιά

στου αντιθέτου συγκλίνει

το τρέπω.

Και συνθέτω ξανά

με καινούρια βιολιά,

με κιθάρες, με βιόλες και άρπα

συγχορδίες τρελές

συνηχήσεις παλιές

στη καινούρια

που πλέω πια βάρκα.

18-11-08

* βαρκαρόλα είναι το ερωτικό τραγούδι των γονδολιέρηδων της Βενετίας