του Αθανάσιου Γανίδη
Μέρες και νύχτες
τώρα , κολυµπώ
σ’ αυτό το
πέπλο της σιωπής
και προσπαθώ ,
προσπαθώ να
µείνω µέλος
της ζωής
η φαντασία µου
ασφυκτιά , στενάζει
πρέπει να δω
αυτή η πορεία
που µε βγάζει
να βρω κάπου
να σταθώ
ανάσα για να
πάρω
να ξαποστάσω
να ηρεµήσω
και ύστερα ,
τι άλλο
πάλι θα συνεχίσω …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου