Ο ∆ιάκος

Μέρα του Απρίλη.

Πράσινο λάµπος,

γελούσε ο κάµπος

µε το τριφύλλι.

Ως την εφίλει

το πρωινό θάµπος,

η φύση σάµπως

γλυκά να οµίλει.

Εκελαδούσαν

πουλιά, πετώντας

όλο πιο πάνω.

Τ’ άνθη ευωδούσαν.

Κι είπε απορώντας:

«Πώς να πεθάνω;»