[Ανεμόδαρτες οι ώρες]

Ανεμόδαρτες οι ώρες

του σήμερα κυλούν

Κι όσο σκιές μαυροφόρες

γύρω μας και κυκλοφορούν

και σαν μοιρολογίστρες θρηνούν

για τα όσα μέλλουν να συμβούν,

άκου…. άκου την αντήχηση αυτών

και τα επονείδιστα γέλια των «νυκτών»!

Άκου το ξέσπασμα τ’ Ουρανού

σε χείμαρρους λυγμών

και τους ποταμούς δακρύων της Ζωής

αφουγκράσου .

Κι ύστερα του μέλλοντος την προσταγή

ασπάσου

που με γιγάντιο η φωνή του βουητό

προτρέπει ν’ ανασκουμπωθούμε ξανά,

για να σώσουμε ό, τι μπορεί να σωθεί,

προτού να ’ναι πολύ αργά.