Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα

του Θοδωρή Βοριά 

Βρήκα την αλυσίδα που έβλεπα στα όνειρά μου,

με τη βαριά της άγκυρα

περασμένη στην καγκελόπορτα

της πλαζ στην Αρετσού.

             

Μονάχος παρηγοράω

τα έρημα ερωτικά αποδυτήρια,

την αμμουδιά που ψάχνει για ιδρωμένα κορμιά,

για βρεγμένα ίχνη βημάτων που άλλαξαν πορεία.

Θα φωνάξω δυνατά,

να σπάσει ένα κομμάτι από την εγκατάλειψη

και μια γωνίτσα από κοφτερό φεγγάρι,

να τα κάνω μαχαίρι

ολόιδιο με τις κραυγές των γλάρων,

να κόψω σε λουρίδες τα παιδικά μου χρόνια,

να τα ξαπλώσω εδώ κι εκεί πάνω σε ψάθες.

Γύρω μυρίζει πεθαμένη θάλασσα

σαν παλιά φωτογραφία.