Πόσοι και
πόσοι στις νυχτερινές κάμαρες μέσα
δεν ξεστρώνουν
με τα εύθραυστα χέρια τους
τα μολυβένια
σεντόνια
Τυφλό το μάτι
του εκκρεμούς
η μοναξιά
κρέμεται από
το σπανιολέτο
και το
παντζούρι
χτυπάει σάμπως
λαβωμένου άγγελου φτερούγα
Όσοι δεν
κοιμούνται περιμένουν
περιμένουν τον
άνεμο
του κόσμου το
τέλος περιμένουν
Αχ να και η
αυγή με χρώματα σμέουρου:
τη στυφή
ξαναπαίρνει η ζωή γεύση του αίματος
μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου