στον Κώστα
Ριζάκη
Τρέμω κι αργώ
να λευτερώσω την κραυγή μου
Μισή πνιγμένη
στον καπνό κι άλλη μισή
γυρίζει
απελπισμένη.
-Κοίτα πως
λιώνουν γύρω μας καλώδια
και λάστιχα
παλιών αυτοκινήτων
καίνε της
μάνας μας τη σκάφη
με τα πλυμένα ρούχα
και το μικρό
σκαφίδι της
που ζύμωνε ψωμί.
Οι θύρες μας
λαμπάδιασαν και τα παράθυρά μας
τρέμουν οι
πεθαμένοι μας στα κάδρα καρφωμένοι.
Αποκαΐδια, ,
σύμφωνα, χείλη τραυματισμένα.
(Ποιητική Συλλογή: Χρωματιστές ενδείξεις. Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου